จงทำสิ่งที่คิดอยากจะทำ ก่อนที่ร่างกายจะเหลือแต่เถ้าถ่าน

"คนเราชีวิตไม่ได้ยืนยาว เป็น ร้อยปี พันปี จงอย่าประมาทในการดำเนินชีวิต"

นี่คือ สิ่งที่ผมเตือนใจตัวเองหลังจากที่ได้ทราบข่าวคราว เกี่ยวกับคน ๆ หนึ่ง
ซึ่ง ยังอายุไม่มากนัก เค้ามีครอบครัว และ มีลูก อายุราวๆ  4 ปีเศษ และ ลูกของเค้าเกิดวันเดียวกัน กับ
ลูกของผม บ้านของเรา ไม่ใช่สิ บ้านของผู้บังเกิดเกล้าของแม่ของลูกของผม ... เอาสั้น ๆ  หน่อยได้ปะ..  เอาตามนั้นแหละ เอิก ๆ   เค้าเลิกรากับ ภรรยาของเค้า มาราวๆ  สองปีเศษ และเค้า ก็มีภรรยาใหม่  เอ้ย เรื่องส่วนตัวเค้า เข้าประเด็นเลยดีกว่า เรื่องก็คือ ว่า ณ ตอนนี้ เค้าทำงานเป็นคนขับรถหกล้อ ขนดิน เค้าเป็นคนอ้วน น้ำหนักเยอะ ราว ๆ 100 กว่ากิโล เค้าบ่นเจ็บหัวเข่ามานาน เดือนก่อนที่เค้าจะสิ้นลม เรายังได้เจอกันที่ โรงบาล แห่งหนึ่ง ใจจังหวัดอุบลฯ ยังได้พูดคุยกันอยู่เลย แต่หลังจากนั้นเค้าล้มป่วย จนต้องนอนห้องไอซียู สาเหตุน่าจะสืบเนื่องมากจาก การเจ็บหัวเข่า แต่เค้าไม่ได้ไปรักษาที่โรงบาล มักจะไปคลีนิคมากกว่า ได้ข่าวหมอผ่าตัด เอาฝึ ทีหัวเข่าออก และ เกิดการติดเชื้อในกระแสเลือด จนสิ้นลม ทั้งๆ ที่เข้าโรงพยาบาลไม่นาน น่าจะประมาณ 1-2 สัปดาห์ อันนี้ผมก็ไม่ทราบแน่ชัด

จากเหตุการณ์นั้น ทำให้ ลูกเค้ากำพร้าพ่อ ทันที ซึ่งก่อนหน้าที่พ่อจะเสีย พ่อกลับแม่เค้า เลิกรากัน พ่อก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านดูแลลูก ลูกก็อยู่กับ ปู่  กับ ย่า และ ญาติ ๆ  ที่ีคอยเลี้ยงดูอุปถัมป์ และภรรยาของเค้าที่เลิกรากันไป คอยกลับมาหาลูกเป็นครัั้งคราว ผมอาจจะไม่ได้สนิทกับเค้ามากนัก แต่ ก็รับรู้ถึงความรู้สึกของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ และ เป็นจะจดจำเหตุการณ์นี้ไว้ เพื่อเป็นออุทาหรณ์

"จงทำสิ่งที่คิดอยากจะทำ ก่อนที่ร่างกายจะเหลือแต่เถ้าถ่าน"


ขอมอบเพลงนี้แด่........ขอให้ไปสุขคตินะ.....


2017-09-27 23:17 เริ่มแต่ง มอบให้แด่คนหนึ่ง ที่ล่วงลับไปแล้ว


ไม่มีแล้ว...คนที่เคยรักกัน....เจ้าตัดความสัมพันธ์ ด้วยการจากลา
อย่างไม่มี วัน หวน กลับมา  หลั่งน้ำตาหยดนี้  ให้เจ้า...เป็นถือสุดท้าย...

ไผสิรู้  กะยังเห็นกันอยู่ ได้เจอะเจอ ได้คุย ได้เว้าจา...
วันเวลาผ่านไปไม่นาน เลยหนา.... เจ้าจากไป..ไม่ลากันซักคำ

ท่อนฮุก :

ข่อยสิเฮ็ดจั่งได๋ ในวันที่บ่อมีพ่อ ขอพ้อกันชาติหน้าได้ไหม
น้องสิเฮ็ดจั่งได๋ ในวันที่ไม่มีอ้าย คงต้องสู่ต่อไปเพื่อลูก...ของสองเฮา
แม่สิเฮ็ดจั่งได๋ ในวันที่ไม่มีเจ้า คงสิเศร้า สิเหงา น่าดู
พ่อสิเฮ็ดจั่งได๋ ในมื้อนี้ พวกหดหู่  ขอไปสู่สุขคติ เด้อลูก....จ๋า.......

โฮ  โฮ้ โอว โอ่......

จบ .... มีแต่เนื้อร้อง ทำนองอยู่ในใจ ดนตรีอยู่ที่ไหน ไม่มีใครรู้เช่นเดิม
ผู้แต่ง: ซีน พระอภัย แต่งเสร็จ 23.57 น.