จงทำสิ่งที่คิดอยากจะทำ ก่อนที่ร่างกายจะเหลือแต่เถ้าถ่าน

"คนเราชีวิตไม่ได้ยืนยาว เป็น ร้อยปี พันปี จงอย่าประมาทในการดำเนินชีวิต"

นี่คือ สิ่งที่ผมเตือนใจตัวเองหลังจากที่ได้ทราบข่าวคราว เกี่ยวกับคน ๆ หนึ่ง
ซึ่ง ยังอายุไม่มากนัก เค้ามีครอบครัว และ มีลูก อายุราวๆ  4 ปีเศษ และ ลูกของเค้าเกิดวันเดียวกัน กับ
ลูกของผม บ้านของเรา ไม่ใช่สิ บ้านของผู้บังเกิดเกล้าของแม่ของลูกของผม ... เอาสั้น ๆ  หน่อยได้ปะ..  เอาตามนั้นแหละ เอิก ๆ   เค้าเลิกรากับ ภรรยาของเค้า มาราวๆ  สองปีเศษ และเค้า ก็มีภรรยาใหม่  เอ้ย เรื่องส่วนตัวเค้า เข้าประเด็นเลยดีกว่า เรื่องก็คือ ว่า ณ ตอนนี้ เค้าทำงานเป็นคนขับรถหกล้อ ขนดิน เค้าเป็นคนอ้วน น้ำหนักเยอะ ราว ๆ 100 กว่ากิโล เค้าบ่นเจ็บหัวเข่ามานาน เดือนก่อนที่เค้าจะสิ้นลม เรายังได้เจอกันที่ โรงบาล แห่งหนึ่ง ใจจังหวัดอุบลฯ ยังได้พูดคุยกันอยู่เลย แต่หลังจากนั้นเค้าล้มป่วย จนต้องนอนห้องไอซียู สาเหตุน่าจะสืบเนื่องมากจาก การเจ็บหัวเข่า แต่เค้าไม่ได้ไปรักษาที่โรงบาล มักจะไปคลีนิคมากกว่า ได้ข่าวหมอผ่าตัด เอาฝึ ทีหัวเข่าออก และ เกิดการติดเชื้อในกระแสเลือด จนสิ้นลม ทั้งๆ ที่เข้าโรงพยาบาลไม่นาน น่าจะประมาณ 1-2 สัปดาห์ อันนี้ผมก็ไม่ทราบแน่ชัด

จากเหตุการณ์นั้น ทำให้ ลูกเค้ากำพร้าพ่อ ทันที ซึ่งก่อนหน้าที่พ่อจะเสีย พ่อกลับแม่เค้า เลิกรากัน พ่อก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านดูแลลูก ลูกก็อยู่กับ ปู่  กับ ย่า และ ญาติ ๆ  ที่ีคอยเลี้ยงดูอุปถัมป์ และภรรยาของเค้าที่เลิกรากันไป คอยกลับมาหาลูกเป็นครัั้งคราว ผมอาจจะไม่ได้สนิทกับเค้ามากนัก แต่ ก็รับรู้ถึงความรู้สึกของคนที่ยังมีชีวิตอยู่ และ เป็นจะจดจำเหตุการณ์นี้ไว้ เพื่อเป็นออุทาหรณ์

"จงทำสิ่งที่คิดอยากจะทำ ก่อนที่ร่างกายจะเหลือแต่เถ้าถ่าน"


ขอมอบเพลงนี้แด่........ขอให้ไปสุขคตินะ.....


2017-09-27 23:17 เริ่มแต่ง มอบให้แด่คนหนึ่ง ที่ล่วงลับไปแล้ว


ไม่มีแล้ว...คนที่เคยรักกัน....เจ้าตัดความสัมพันธ์ ด้วยการจากลา
อย่างไม่มี วัน หวน กลับมา  หลั่งน้ำตาหยดนี้  ให้เจ้า...เป็นถือสุดท้าย...

ไผสิรู้  กะยังเห็นกันอยู่ ได้เจอะเจอ ได้คุย ได้เว้าจา...
วันเวลาผ่านไปไม่นาน เลยหนา.... เจ้าจากไป..ไม่ลากันซักคำ

ท่อนฮุก :

ข่อยสิเฮ็ดจั่งได๋ ในวันที่บ่อมีพ่อ ขอพ้อกันชาติหน้าได้ไหม
น้องสิเฮ็ดจั่งได๋ ในวันที่ไม่มีอ้าย คงต้องสู่ต่อไปเพื่อลูก...ของสองเฮา
แม่สิเฮ็ดจั่งได๋ ในวันที่ไม่มีเจ้า คงสิเศร้า สิเหงา น่าดู
พ่อสิเฮ็ดจั่งได๋ ในมื้อนี้ พวกหดหู่  ขอไปสู่สุขคติ เด้อลูก....จ๋า.......

โฮ  โฮ้ โอว โอ่......

จบ .... มีแต่เนื้อร้อง ทำนองอยู่ในใจ ดนตรีอยู่ที่ไหน ไม่มีใครรู้เช่นเดิม
ผู้แต่ง: ซีน พระอภัย แต่งเสร็จ 23.57 น.

นิราศ...ขี้ห่อทอง....

ผู้ประพันธ์: ซีน พระอภัย.... เริ่มแต่งประมาณ 4 ทุ่มครึ่ง

จะบาปบุญ คุณโทษ โกรธหรือเกลียด           จะไปเคลียด ทำไม ให้ปวดหมอง
ไปก็ลา มาก็ไหว้ ตามครรลอง                       อยากให้มองไปข้างหน้าข้าจะรวย

เหลืองอร่ามงามเลิศประเสริฐศรี                    ก็ยังมี ตำหนิว่า ให้งงงวย
ถ้าคิดดี ทำดี ยังไงก็รวย                              ถ้าคิดชั่ว ก็คือควาย ไว้ไถนา

ปล่อยไปเถิดสิ่งร้ายในภายหลัง                    ใครจะพังช่างเค้าให้เราหา
สัมพาระเก็บให้พร้อมน้อมขมา                      ลั่นวาจาขอโทษอย่าโกรธกัน

ต่อแต่นี้ไม่มีแล้วแก้วดวงตา                           มองบนฟ้าจะเห็นหน้าอารมณ์ขัน
ต่อแต่นี้เจ้าจงสู้และฝ่าฟัน                             เพราะความฝันรอเราอยู่คู่คนดี

พ่อจะพาเจ้าไปสุดไกลล้า                             สุดขอบฟ้าบนนภาพาสุขีร์
แม่จะพาไปให้พ้นคนอัปปรีย์                         ขอให้เราโชคดีและมีชัย..

ใครจะว่าอกตัญญูขอน้อมรับ                         ดีกว่ากุมขมับน้ำตาไหล
สามวันดี สี่วันไข้ ใครหน๋อใคร                       ช่างโหดร้าย กับลูกได้ มิใช่คน

ยามมีภัยจะปกป้องไม่เคยมี                           กลับบอกใบ้ไล่หนีน่าฉงน
ที่กระทำเหยียบย่ำก็ลูกตน                            ทำให้เกิดเป็นคนได้เยี่ยงไร

 ........ แต่งจบ 23.23 วันที่ 09-04-27 ใช้เวลาแต่ประมาณ 1 ชม.