ส่องแสงมาพาสะพรั่งดั่งดวงดาว ส่องสกาวพราวนภามายังดิน
บ้างก็ลวงบ้างก็ลงบ้างก็หลง บ้างติดตรงเหวนรกวิหกหิน
กว่าจะผุดขึ้นมาฝืนยืนบนดิน ใจแทบสิ้นจิ้นแทบหดหมดกำลัง
ใจอยากลองมองแล้วซอตจะเหมาะกว่า กราฟสั่งข้าฟ้าลิขิตให้ผิดหวัง
ลองบนดอยคอยเดียวดายไม่ได้ตัง น้ำตาหลั่งเพรี้ยงพร้ำต้องทัมใจ....